Eerste blog vanuit Japan

Zit je dan... Op het vliegveld wachtend, langzaam zie je de minuten weg tikken op de klok. Iedereen gedag gezegd nog de laatste appjes beantwoorden en dan met een grote dosis gezonde spanning het vliegtuig in. 11 uur later zou ik daar dan eindelijk zijn Tokio, Japan. 

Tokio is groot en ik bedoel echt heel erg groot. Ik kwam aan op Narita, wat 60 kilometer uit buiten Tokio ligt en moest een uur met de trein naar het centrum van Tokio. Het eerste wat me opviel is dat er echt belachelijk veel mensen rond lopen. Je zou denken ja Nabil hehe we weten dat Tokio groot is en dat er veel mensen wonen. Toch verbaast het je wel als je het met eigen ogen ziet. Je stelt je ergens op in maar het blijft toch anders als je het zelf met eigen ogen ziet. Op Tokio station begon mijn avontuur dan echt. Dit is het grootste station in Tokio stad en vanuit hieruit kan je de hele stad bereiken. Ik, zonder internet  op mijn telefoon en zonder enig idee, mijn trein proberen te zoeken op weg naar het station waar ik had afgesproken met de organisatie van mijn verblijfplaats. Niemand spreekt hier echt goed Engels dus communiceren met het treinpersoneel ging moeizaam. Met veel moeite dan toch eindelijk mijn trein gevonden en na 2x een kaartje te hebben gekocht, want de eerste was blijkbaar niet goed, mijn trein in en 2 uur later was ik dan in mijn huis in de wijk Nerima midden in Tokio na een reisje van 17 uur vanuit Nederland. 

Het besef dat ik echt in Japan was kwam een paar dagen later pas. Ik liep over straat en ineens realiseer je het je. Je bent 9000 kilometer van huis en helemaal alleen. De culture schock was toch wel vrij heftig. Je bent in Nederland zo ingesteld op je dagelijks leven en je bent gewend maar gewoon je ding te doen. Hier is de cultuur compleet anders dan ik in Nederland gewend ben. Alles draait veel meer om respect voor elkaar en het systeem volgen. Mensen hier geloven in het systeem dat ze hebben opgebouwd in de samenleving. Toen ik bijvoorbeeld naar de WC ging op het station stond er netjes een rij en wachten iedereen netjes op zijn beurt achter elkaar. Het zelfde geldt voor als je in de trein stapt. Mensen wachten netjes achter elkaar op de precieze plek waar de trein zal aan komen. Dit staat keurig aangegeven en de trein stopt hier ook echt precies en altijd stipt op tijd. Ik persoonlijk vind Japan een beetje gestoord. De cultuur is 180 graden anders dan alles in Nederland, maar dit maakt het juist ook heel leuk om deze cultuur te ontdekken. Ik let wel goed op hoe mij gedraag hier want ik wil niemand beledigen. De meeste Japanse mensen die ik ontmoet houden er rekening mee dat ik uit Europa kom en dus niet alle gewoontes ken. Ik heb dan ook nog niemand ontmoet die niet aardig tegen me is geweest. De meesten mensen vinden het juist leuk een buitenlander te ontmoeten en dan te praten over hoe mijn cultuur is. Het is heel gaaf om te kunnen vergelijken wat er precies anders is.   

Dit lijken in woorden misschien allemaal kleine dingen, maar als je alle cultuurverschillen bij elkaar optelt, merk je toch wel een heel groot verschil met Nederland. Hoe mensen hier met elkaar omgaan zal je nooit zien in Nederland. Mensen zetten hun vrienden en familie hier op de eerste plek en zichzelf op de tweede plaats. 

Ik vind het echt geweldig een nieuwe cultuur te ontdekken en te zien wat de verschillen zijn. Ik heb het hier dan ook erg naar mijn zin. Hoe vaak krijg ik nog de kans 3 maanden in Japan te wonen?

Begrijp me niet verkeerd toen ik het vliegtuig in stapte dacht ik:"waar ben ik aan begonnen!?!?". Waarom doe ik dit ookal weer en ook zeker de eerste week was heel erg wennen en beseffen dat het anders zou gaan zijn dan mijn veilige bubbel in Nederland. Toch vind ik het gaaf hier te zijn en wil ik dit hele land ontdekken.

Ik heb een weekje mogen rondreizen in Japan omdat ik vrij kreeg van mijn stage die ik hier doe. Ik heb een JR railpass waarmee ik 7 dagen onbeperkt gebruik mag maken van de hogesnelheidslijnen en anderen bussen en treinen van het grootste trein bedrijf hier: Japan Rail. Vergelijk dit met de NS in Nederland. De Shinkansen ( hogesnelheidstrein) naar Kyoto een andere grote stad in Japan deed er dan ook met 300 km/p maar 3 uur over. Eenmaal in Kyoto aangekomen veel tempels gezien, mensen ontmoet in mijn hostel en genoten van de cultuur. Kyoto is het Utrecht van Japan denk ik. Het is niet zo groot als Tokio en heeft echt heel veel tempels (iemand vertelde me dat het er 1000 zijn in totaal geen idee of dit waar is) In Kyoto kan je ook de wereld beroemde Fushimi Inari Shrine vinden. Dit is een tempel met heel veel gates die naar boven lopen op een berg. Al met al genoten van Kyoto veel tempels bezocht en genoten van het lekkere eten ( de noedels hier zijn echt heerlijk).

Osaka was eigenlijk hetzelfde, maar ik ben op een van mijn dagen de natuur in gegaan en heb een beroemde rivier gezien. Het was toch wel heel lekker om uit de grote steden te zijn en even alleen maar een rivier en bomen voor me te zien. Op dat soort plekjes kan je ook rustig zitten en ook even je gedachten de vrije loop laten. Reizen is voor mij altijd een moment om te relaxen maar ook over mijn leven na te denken. Waarom doe ik dingen eigenlijk zoals ik ze doe? ( het wordt nu een beetje filosofisch, maar blijf bij mn verhaal) In Nederland ben ik eigenlijk altijd aan het werk bezig met studie vrienden werk enz. Ik heb eigenlijk maar heel weinig vrije tijd en weinig tijd om stil te staan bij de beslissingen die ik maak en waarom ik die maak. In Nederland zijn de afgelopen 2 jaar weken geweest waarin ik 60 uur bezig was. Net zoals heel veel studenten eigenlijk.  Het is niet heel gek dat onze generatie zoveel burn-outs heeft. Ik had er vorig jaar bijna ook een toen ik bijna aan mijn thuis situatie en BSA halen stress bijna onderdoor ging. Ik heb toen gelukkig op tijd om hulp gevraagd en op de rem getrapt. Heel blij mee achteraf.

Hier in Japan neem ik dan ook ruimschoots de tijd mijn keuzes afgelopen jaren te evalueren en bekijken wat ik nou in de toekomst zelf echt wil en wat ik wil bereiken. Ik ben een ambitieus persoon en wil iets maken van mezelf. Thuis hadden we het niet breed vroeger en mijn jeugd was ook niet de makkelijkste, maar dat maakt mij ook tot de persoon die ik vandaag de dag ben. Ik ben blij met de weg die ik een tijd terug heb gekozen en sta dan ook 99% van de tijd achter de keuzes die ik maak voor mezelf. 

Ik wou op mijn 14e eigenlijk al naar Japan omdat ik gefascineerd was door het land. Ik zei tegen mijn moeder: "Hey ma, ik wil over een aantal jaar naar Japan." Het eerste wat ze lullig genoeg deed, was me uitlachten en ze nam me niet serieus. Nou ma, ik zit nu toch wel aan de andere kant van de wereld in Japan deze reisblog te schrijven (ze is nu heel trots op me hoor). Ik wou op mijn 19e al naar Japan gaan reizen maar had toen de financiële middelen niet. Dus toen werd het Thailand, Maleisië en Singapore. Ook heel gaaf om daar gebackpacked te kunnen hebben. Als ik een doel voor mezelf heb gezet, moet en zal ik het halen. Zo zit ik gewoon in elkaar. Voor de mensen die het niet weten ik ben ooit begonnen op VMBO-Kaderberoeps en doe nu een aantal jaar later HBO commerciële economie en ik ben onderdeel van het Honours programma. Toch ben ik nog lang niet waar ik wil zijn en is dit pas het begin.

Wat ik met dit stukje wil zeggen is dat als je een doel zet en er naartoe werkt hoelang het ook duurt, je het uit eindelijk kan halen. Althans dat is waar ik in geloof. Ik ben niets speciaals. Ik doe gewoon mijn best en probeer de doelen te bereiken die ik voor mezelf zet. Soms gaat dit moeizaam, soms niet. Japan financieren was veel werken bij mijn bijbaan ( heb echt geweldige collega's trouwens) en nadenken over hoe ik voor deze reis moest sparen. Maar zo zie je maar 7 jaar nadat ik het idee kreeg ben ik hier dan nu toch en dat maakt me heel gelukkig :). Ik begrijp ook dat ik het geluk dat ik in Europa ben geboren en deze kansen tot mijn beschikking heb. Die pak ik dan dankbaar met beiden handen aan. Maar zonder de steun van mijn vrienden/collega's/huisgenoten zou ik niet zijn waar ik vandaag de dag ben dus ik ben ze heel dankbaar wat ze voor me hebben betekend de afgelopen jaren. 

De cultuur hier is heel gaaf om te ontdekken en heb het naar mijn zin.
De foto's kan je hier vinden http://nebbie.reislogger.nl/foto 

Ergens in juli kom ik met een aftermovie en in mei kom ik met mijn 2e blog.

Groetjes vanuit Japan,

Nabil